Barış

Bu aralar Tunalı tarafına yolum çok düşer oldu. Bugün yine Akün'deydim. Bir oyunu ilk defa en önden izledim. Yine söylüyorum, Akün'ü çok seviyorum.

Oyuna gelirsek.. Oyuncular oynarken nasıl eğleniyorlar anlatamam. Onların enerjisi izleyiciye de yansıyor tabi. Yer yer belaltı ve ucuz espriler vardı, ama güzel dokundurmalar da yaptılar. Bol bol güldüm. Fakat..
Oyunun bir sonu yoktu sanki. Bir yere varmadılar yani. İlk perdede gök katlarına çıkıp Barış Tanrıçası'nı indirdiler. İlk perdenin sonunda bitse olurmuş. Gerçi ikinci perdede söyledikleri şarkı çok hoştu.
Ama gerçekten, oyunun eksikliği bir yere varamaması ve oyun içerisinde kısa kısa olmasına rağmen doğru düzgün bir mesajının olmamasıydı.
Bir ara oyunda tüm oyuncular, hatta piyanist bile kahkahalara boğuldu. Bu arada, Barış Tanrıçası'yla gelen beyaz paçalı güvercinler çok sevimliydi. Oyunun kalanında hep sahnedelerdi. Hele bir tanesi, ne oyuncuları ne ışıkları umursadı; sahnede tıpış tıpış yürüdü durdu.
Sonuç olarak, gittiğime memnunum.