Sene boyunca yapılan çalışmaların neticesinde dün akşam nihayet gösterimiz vardı.
Önceki bir hafta boyunca genel çalışmalarda süründük. Okul olmayınca 10'dan 6'ya, okul olunca 5'ten 11-12'lere kadar çalıştık.
Gösteri günü 4 saat öncesinden kulislere doluştuk. Kıyafetlerimizi giydik, makyajımız yapıldı(bir ton makyaj yapılıyor çok kötü).
Bizim ekip dördüncü sıradaydı.
Gösterilerde genelde eğlenilir, hata yapılsa da güzeldir. Ama ben eğlenemedim. Gülmek çok önemli, güldüm ama çok gülemedim. Bilmiyorum neden.. Zaten önceki günden beri bende kötü hisler vardı. Hani tatlı bir heyecan olur ya, bende yoktu. Bendeki tatsız duygulardı.
Tabi ki acayip terledik. Gösteriden önce kuliste beklerken bir sürü fotoğraf çektirdik. Birini koyuyorum. İşte bendeniz Hakkiş Girl(Ekibim Hakkari idi onu söylemeyi unuttum.).
Gösteriden sonra Neva Palas Otel'de gösteri yemeğimiz oldu. Kızlar kuliste koştur koştur hazırlandık. Taksilere doluştuk ve 9 gibi oraya gittik. Bu sene mezun olacak dört kişiye(ki biri bizim ekibin çalıştırıcısı) hediyeleri verildi, pasta kesildi. Yedik içtik oynadık. Ben daha az oynadım, çünkü hem yorgundum hem de topuklular beni mahvetti. Çok az giydiğim için giyince çok kötü oluyorum.
İçimde kötü hisler var neden bilmem. Bittiği için boşluğa mı düştüm, sınava çok az kalıp daha doğru düzgün ders çalışmadığım için strese mi girdim, gösteri kötü geçtiği için mi mutsuzum bilmiyorum. Belki hepsi birden. Belki de mezunları görünce her şeyin bir bitişi olduğunu fark ettim; her okul, her birliktelik, her ömür bir gün bitiyor..
Bunları düşünmeyip ders çalışmam lazım artık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder